Gjeopolitika aktuale kërkon një politikë angazhimi ndaj Kinës, e nxitur jo nga dëshira për të ndryshuar vendin, por nga imperativi për të bashkëpunuar në trajtimin e sfidave globale. Në samitin e tyre të fundit virtual, si presidenti i SHBA-së Joe Biden ashtu edhe presidenti kinez Xi Jinping dukej se kuptonin se çfarë është në rrezik.

Nëse ka ndonjë gjë që është bërë e qartë vitet e fundit është fakti që demokracia gërryhet pak nga pak, pothuajse pa u vënë re, ditë për ditë. Ndërsa shfaqjet madhështore në arenën botërore si ajo që është propozuar nga presidenti i SHBA-së Joe Biden mund të jetë e vlefshme, demokracia duhet të rindërtohet pak nga pak, duke filluar nga zona vendore, jo nga arena ndërkombëtare.

Ndjenja e optimizmit me të cilën Perëndimi trokiste në shekullin e ri 20 vjet më parë është zëvendësuar prej kohësh nga tronditja e sulmeve terroriste, përplasjeve financiare, pandemive dhe krizave të tjera. Por nëse e zgjerojmë perspektivën tonë, do të shohim se asnjë nga sfidat me të cilat përballemi nuk është e pakapërcyeshme.

Megjithëse kriza COVID-19 ka ushqyer diskutime mbi një përballje sino-amerikane, nuk është tepër vonë për të shmangur më të keqen. Tërheqja nga konfrontimi është padyshim interesi afatgjatë i të gjithë vendeve dhe mbi të gjitha, interes i vetë SHBA-së dhe Kinës.

Nën presidentin Donald Trump, Shtetet e Bashkuara nuk kanë objektiva të qarta në lidhje me Iranin dhe për pasojë nuk kanë një strategji të përcaktuar qartë. Në Lindjen e Mesme, SHBA-ja tashmë duhet të kishte mësuar se kjo është një recetë për katastrofë

A do të sigurojë Gjermania e Angela Merkel bashkëpunimin mes fuqive të mëdha që ky të mos degradojë në një pikë pa kthim në periudhën e Trump? Përgjigjja e kësaj pyetje do të përcaktojë fatin e rendit botëror në vazhdim.