Fitorja e Joe Biden në zgjedhjet presidenciale të SHBA-së krijon mundësinë e një bashkëpunimi shumë më të madh ndërkombëtar në përballjen me kërcënimet globale. Europa duhet të synojë të forcojë vendosmërinë e atyre në Amerikë që duan të ndihmojnë në ndërtimin e një rendi të ri, të hapur dhe më të drejtë ndërkombëtar.

Një administratë e udhëhequr nga demokrati Joe Biden mund të ndjekë një përpjekje të bashkërenduar të SHBA-së për të rinovuar multilateralizmin dhe të ndryshojë prirjen drejt një bote të ndarë rivalitetesh të mëdha. Në një kohë sfidash globale, një rezultat i tillë do të ishte në dobi të të gjithëve, përfshirë edhe të Kinës.

Kur Kombet e Bashkuara të festojnë 75-vjetorin këtë shtator, SHBA-ja do të jetë ende duke u qeverisur nga një president që nuk ka asnjë lloj interesi për rregullat globale. Por nëse kjo përjashton një rilindje të multilateralizmit global këtë vjeshtë, atëherë gjërat mund të duken shumë ndryshe pranverën e ardhshme.

Ndërsa njëfarë shkalle deglobalizimi mund të jetë e dëshirueshme sot, ky proces mbart rreziqe të mëdha, duke filluar që nga rritja e kostove të prodhimit e deri te konflikti gjeopolitik. Mënyra e vetme për të lehtësuar këto rreziqe është nëpërmjet një bashkëpunimi të zgjeruar shumëpalësh.

Në themelimin e tyre pas Luftës së Dytë Botërore, Kombet e Bashkuara u perceptuan mbi të gjitha si kujdestarë të rendit multilateral të bazuar në rregulla që do të garantonte paqen. Sot, Kombet e Bashkuara duhet të luajnë një rol më aktiv dhe të ndihmojnë në parandalimin e një tjetër konflikti të mundshëm, tepër të kushtueshëm dhe katastrofik, superfuqie.

Zgjedhjet e ardhshme do të forcojnë ndarjen në rritje midis atyre që duan më pak Europë dhe atyre që duan më shumë. Dhe parlamenti i fragmentuar që ka gjasa të krijohet do të hedhë më shumë pasiguri mbi drejtimin e ardhshëm të Bashkimit Europian.

Edhe pse internacionalizmi ka qenë ruajtja e së majtës të paktën që nga koha e Revolucionit Francez, tani ai ka marrë një rol paradoksal në lëvizjet moderne populiste dhe nacionaliste të krahut të djathtë. E megjithatë, për shkak se karakterizohet vetëm nga ajo që kundërshton, internacionalizmi nacionalist mund të jetë vetëm një forcë shkatërruese.

Justifikimet e Donald Trump për politikën e tij agresive tregtare – se ajo do të ulë deficitin e llogarisë rrjedhëse të SHBA-së dhe do të shpëtojë industritë e rrezikuara amerikane – nuk mund të mos analizohen. Në qendër të luftës tregtare të Trumpit është një impuls për të çliruar pushtetin amerikan nga prangat e supozuara të multilateralizmit.

Me strukturat multilaterale nën sulm, një sistem i ri në të cilin grupimet e vendit do të formulonin grupet e tyre të rregullave, mund të duket si një alternativë e besueshme. Por tendenca drejt ndërvarësisë ekonomike dhe madje edhe shoqërore kërkon rregulla dhe standarde globale.

Në botën e sotme ne kemi më shumë se kurrë nevojë për rregulla dhe institucione për të qeverisur tregjet dhe veprimtarinë ekonomike. E megjithatë multilateralizmi është nën një tendosje në rritje dhe mungesa e një mjeti të qartë dhe konsistent për vlerësimin e ndryshimit të dinamikës së fuqisë botërore nuk po ndihmon aspak.