Një katastrofë humanitare po shpaloset në Ukrainë dhe pjesa tjetër e botës është dëshmitare okulare e kësaj. Vladimir Putin po bën një luftë pa dallim kundër popullsisë civile të Ukrainës. Rrethimi shkatërrues i Mariupolit nga forcat ruse, duke përfshirë bombardimin e qëllimshëm të një spitali fëmijësh dhe materniteti, është pjesë e këtij modeli. Siç thotë presidenti ukrainas Volodymyr Zelensky, kjo është një provë e mëtejshme se në vendin tonë po kryhet gjenocid.
Më shumë se 2,100 njerëz janë vrarë vetëm në Mariupol që nga fillimi i pushtimit. Në të gjithë Ukrainën, trupat ruse po mbajnë peng qindra mijëra njerëz, duke i penguar ata të largohen nga qytetet e tyre, ndërsa i granatojnë pa dallim dhe pa paralajmërim. Rreth 2.8 milionë njerëz kanë ikur nga vendi dhe miliona të tjerëve u është dashur të lënë shtëpitë e tyre për të kërkuar strehim. Njerëzit kanë qëndruar në radhë në kufi për ditë të tëra dhe shumë prej tyre kanë gjetur siguri në shtëpitë e fqinjëve dhe të huajve. Një mijë komunitete nuk kanë ngrohje, energji elektrike apo ujë. Ka raporte për njerëz që pinë nga pellgjet dhe për fëmijë që vdesin nga dehidratimi.
Gjatë gjithë sundimit 22-vjeçar të Putinit, Rusia ka vepruar vazhdimisht pa u ndëshkuar, duke shantazhuar botën me kërcënimin e heshtur të hakmarrjes bërthamore. Komuniteti ndërkombëtar e ka parë regjimin e tij të shkatërrojë Çeçeninë dhe Gjeorgjinë me të njëjtin lloj fushate që po ndjek në Ukrainë, të aneksojë ilegalisht Krimenë dhe të zhvillojë luftë hibride kundër vendeve të tjera anembanë botës. Regjimi i mbështetur nga Kremlini në Siri ka futur 90% të popullit të atij vendi në varfëri dhe Kombet e Bashkuara raportojnë se 14.6 milionë sirianë, nga një popullsi prej 17.5 milionë banorësh, kanë nevojë për ndihmë humanitare. Tani, Ukraina është bërë mburoja e Perëndimit kundër Putinit.
Me sistemin ndërkombëtar të sigurisë të shkatërruar, dhe ligjet humanitare që shkelen vazhdimisht, ajo që Ukrainës i duhet më urgjentisht janë armët dhe sistemet e raketave për të mbrojtur qiellin. Por, përveç ndihmës ushtarake, ekonomike dhe humanitare, Ukraina ka nevojë dëshpërimisht që bota ta izolojë më tej Putinin përmes veprimeve ligjore.
Kjo është arsyeja pse Komisioni Parlamentar i Ukrainës për Politikat Kundër Korrupsionit po i bën thirrje Task Forcës së Veprimit Financiar për Pastrimin e Parave që të dëbojë Federatën Ruse dhe ta shtojë atë në listën e zezë të juridiksioneve me rrezik të lartë. Si organi ndërkombëtar i ngarkuar me luftën kundër financimit të terrorizmit dhe pastrimit të parave, FATF mund t’i bënte të pamundura transaksionet ndërkombëtare me Rusinë, duke dëmtuar kështu motorin e luftës së vendit. Megjithatë, edhe përballë krimeve si ato të kryera në Mariupol, FATF nuk ka arritur të veprojë.
FATF u krijua nga G7 në 1989 për të koordinuar veprimet ligjore dhe rregullatore kundër kërcënimeve ndaj sistemit financiar botëror nga pastrimi i parave dhe financimi i terrorizmit. Organizata ka 39 anëtarë, duke përfshirë Federatën Ruse, dhe më shumë se 200 juridiksione anëtare. Ndër përgjegjësitë kryesore të anëtarëve të saj (të përshkruara në Rekomandimet e saj 40+9) janë kriminalizimi i “financimit të terrorizmit dhe pastrimit të parave të lidhura me to” dhe ngrirja dhe konfiskimi i “pasurive terroriste”.
Ndër detyrat e tjera, FATF identifikon juridiksionet që përbëjnë një kërcënim për sistemin financiar ndërkombëtar nëpërmjet zbatimit të dobët të rregullave kundër pastrimit të parave dhe financimit të terrorizmit, dhe i vendos ato në një listë juridiksionesh me rrezik të lartë. Rusia u fut në listën e zezë në vitin 2000 për dështimin e saj të përsëritur për të respektuar masat ndërkombëtare kundër pastrimit të parave dhe u hoq nga lista në 2002 për progres në pajtueshmëri. Natyrisht, duke pasur parasysh sasinë e informacionit në lidhje me pastrimin e parave dhe financimin e terrorizmit të kryer nga qeveria ruse, çfarëdo progresi që ka ndodhur, është kthyer mbrapsht.
Dhe mos u gaboni. Veprimet e Rusisë në Ukrainë përbëjnë terrorizëm. E ashtuquajtura Republika Popullore e Donetskut dhe Republika Popullore e Luhanskut janë përfshirë në terrorizëm ndërsa operojnë nën kontrollin e drejtpërdrejtë rus për tetë vjet. Në korrik 2014, një raketë ruse Buk rrëzoi fluturimin 17 të Malaysia Airlines mbi Ukrainën lindore, duke vrarë 298 pasagjerë dhe ekuipazh. Prokuroria Publike Holandeze ka akuzuar tre rusë (Igor Girkin, Sergey Dubinsky dhe Oleg Pulatov) dhe një ukrainas (Leonid Kharchenko) për vrasje.
Që nga fillimi i pushtimit të plotë të Rusisë në Ukrainë më 24 shkurt, ka pasur sulme të panumërta ndaj civilëve. Këto përfshijnë sulme me raketa në ndërtesa rezidenciale, spitale, kopshte dhe azile në Kiev, Kharkiv, Sumy, Chernihiv dhe qendra të tjera të popullsisë. Forcat ruse madje kanë sulmuar objektet në termocentralet bërthamore të Çernobilit dhe Zaporizhzhya-s dhe rezervuarin e Kievit, duke treguar një pamaturi të jashtëzakonshme. Të gjitha këto akte bien nën përkufizimin e terrorizmit. Ato janë krijuar për të çuar përpara qëllimet politike të Rusisë duke vrarë, gjymtuar dhe kanosur popullsinë civile.
Kështu, Rusia ka shkelur Konventën Ndërkombëtare të OKB-së për Ndalimin e Financimit të Terrorizmit (1999) dhe Konventën Ndërkombëtare për Shtypjen e Akteve të Terrorizmit Bërthamor (2005). Rezoluta 1373 (2001) e Këshillit të Sigurimit të OKB-së kërkon që të gjitha shtetet të parandalojnë financimin e akteve terroriste, megjithatë Rusia ka bërë pikërisht këtë në Luhansk dhe Donetsk.
Në këto rrethana, anëtarësimi i vazhdueshëm i Rusisë në FATF është një fyerje e mëtejshme ndaj ligjit ndërkombëtar. Presidenti i organizatës, Marcus Pleyer, dhe qeveritë e G7 duhet të veprojnë për ta dëbuar Rusinë dhe për ta shtuar atë në listën e Juridiksioneve me Rrezik të Lartë, të përcaktuara si ato “me mangësi serioze strategjike për të luftuar pastrimin e parave dhe financimin e terrorizmit”.
Deri më sot, FATF ka shprehur “shqetësim të madh” për situatën në Ukrainë dhe ka treguar se po “rishikon rolin e Rusisë” brenda organizatës. Megjithatë, ajo nuk do të mblidhet përsëri deri në qershor, dhe duket se po i përmbahet këtij programi. Një mosveprim i tillë përbën mbështetje për Putinin. Marrëveshjet ndërkombëtare janë të pavlefshme nëse ato nuk zbatohen si duhet dhe në kohën e duhur.
Një nga mësimet e mëdha të pamësuara të historisë është se zbutja nuk bën punë. Gjyshi im është 93 vjeç dhe nuk pranon të largohet nga Kievi. Ai ishte i vogël kur nazistët morën qytetin e tij në 1941. Çfarë kuptimi ka të thuash “kurrë më” për 80 vjet nëse nuk je i përgatitur të veprosh kur të vijë momenti i së vërtetës? Më e pakta që Perëndimi mund të bëjë është të kërkojë llogari nga Putini për sulmin e qëllimshëm ndaj objektivave civilë. Një lëvizje vendimtare nga FATF do të ishte një fillim i mirë.
Bota po shikon. Ministri i Jashtëm rus Sergei Lavrov i quajti kritikat për bombardimin në spitalin e Mariupolit “patetike”. Në një farë mënyre ka të drejtë. Përgjigjja me fjalë ndaj krimeve të tilla është patetike. Perëndimi duhet të bëjë më shumë për t’u siguruar që “kurrë më” ende do të thotë diçka.
Marrë me autorizim nga Project Syndicate. Nuk mund të ripublikohet pa lejen e Project Syndicate. Blacklist Putin’s Terrorist State