Ekspeditat në natyrën e egër, të organizuara nga Albanian Mountain Team po tërheqin një numër në rritje të rinjsh, të cilët zgjedhin përvojën emocionuese përballë rutinës së plazhit.
Në një ditë të nxehtë korriku, një grup prej 14 të rinjsh i reziston tundimit të plazhit për të ndjekur shtigje më emocionuese për fundjavën. Destinacioni është Gryka e Murdharit, një monument natyror një kilometër i gjatë dhe 100 metra i thellë, i shtrirë në kufirin malor mes Tiranës dhe Elbasanit.
Udhëtimi plot ngjitje dhe kacavjerrje në natyrën e egër drejtohet nga Gerhard Duro, një djalosh i ri, i regjur me këtë lloj sporti që në fëmijëri, kur i ati e merrte me vete në ekspeditat e tij të aplinizmit.
“Në vegjëli eksploroja Shqipërinë me babanë, tani kam krijuar grupin tim dhe organizojmë shpesh aktivitete në rrethinat e Tiranës, por edhe në zonat veriore dhe jugore të Shqipërisë,” tregon Gerhardi.
I riu është themelues i Albanian Mountain Team, një grup që organizon ekspedita në ecje, alpinizëm, ski apo eksplorim shpellash me të pasionuarit e natyrës. Eksploruesit e sotëm drejt grykës së Murdharit janë shtatë shokë universiteti dhe pesë aventurierë të tjerë, të mbledhur rastësisht në këtë guidë.
Ina Cenolli, një menaxhere projektesh e diplomuar për financë, e mërzitur me rutinën e plazheve të jugut tregon arsyet që e shtynë drejt kësaj eksperience emocionuese.
“Plazhi është kthyer në një vend aspak modest. Vajzat me taka buzë detit, netët e shtrenjta pa argëtim dhe mungesa e aktivitetit më shtynë që këtë fundjavë ta kaloja duke ecur,” thotë ajo.
Gryka e Murdharit është vetëm njëri prej destinacioneve që Albanian Mountain Team zgjedh për ndjekësit e vet. Alpet shqiptare në një lartësi prej 1500 metrash mbi nivelin e detit përbëjnë atraksionin kryesor për vendasit e të huajt.
Pas 40 minutash udhëtim dhe 30 kilometra larg qendrës së Tiranës, grupi mbërrin në pikën prej nga do të fillojë ngjitja drejt grykës së Murdharit. Një ndalim i shkurtër për të blerë ujë dhe disa furnizime për rrugës kthehet në një çast të përshtatshëm për të ndezur cigaren e fundit, përpara se të fillojë ekspedita.
“Shijojini valët e fundit të celularit”, paralajmëron me të qeshur dikush nga grupi.
Teksa vazhdojmë rrugëtimin për t’iu afruar grykës së Murdharit, terreni bëhet më i thyer, ndërsa shtigjet më të ngushta. Një hap i gabuar në të majtë dhe vështirë të shpëtosh pa një shenjë të mirë.
Megjithatë, ankesat e fillimit për terrenin e vështirë zëvendësohen me britma gëzimi mes grupit të të rinjve dhe konstatime që vetëm natyra mund t’i ofrojë. Shtrati i tharë i një dege të lumit Erzen bëhet ndalesa e parë, ku një mori bretkosash vrapojnë të trembura nga hapat e aventurierit Sidrit Tamo, një djaloshi kurioz që sigurohet të prekë çdo lloj gjallese që i tërheq vëmendjen.
“Këtu është një terren shumë i vështirë zbritjeje, bëni kujdes!” këshillon Geri, drejtuesi i grupit, i cili tregon se i ka rrahur edhe më parë këto anë.
Ecja në shtigje të parrahura kalon mes rreziqesh, që pasi kapërcehen entuziazmojnë grupin e të rinjve. Kalimi përmes një litari të hollë nga njëra anë e shkëmbit në tjetrën shton megjithatë rrahjet e zemrës.
Kombinimi i natyrës me kënaqësinë është arsyeja që e ka nxitur Ledjo Hoxhën të jetë pjesë e këtij grupi aventuerierësh, shokë dhe shoqe klase nga Universiteti i Tiranës.
“Më pëlqen të marr pjesë në eksplorime të tilla të natyrës. Adrenalina që merr është padyshim një motiv,” tregon ai. “Nuk është se nuk e preferoj plazhin, por dua t’i shijoj të gjitha pikat tërheqëse të Shqipërisë”.
Një orë e gjysmë larg pikës së nisjes dhe pas një ecjeje të mundimshme ka mbërritur koha për të ngrënë drekë. Një zjarr i ndezur me shkarpat e mbledhura rrugës ndihmon për përgatitjen e ushqimit të shpejtë.
Aroma e sipërfaqes së djegur të salsiçeve dhe panineve të shoqëruara me djathë, domate dhe kastravec mbledh grupin në hijet e gurëve të mëdhenj dhe i afron me njëri-tjetrin. Birra është ngrohur tanimë, por gjithsesi e bën punën e saj.
Për Henri Priftin, student në Francë këto mund të jenë pushimet e fundit në Shqipëri. Vitin që vjen ai shpreson të fillojë një praktikë, e cila mund t’i sigurojë një vend pune me pagë të kënaqshme.
“Me gjithë dëshirën që kam për të eksploruar Shqipërinë dhe bukuritë e saj, kjo mund të jetë mundësia e fundit që kam për të shijuar vendet që nuk i kam parë,” thotë ai.
Dreka ishte vetëm një stacion i shkurtër në këtë eksplorim të gjallë. Aventura vazhdoi me zhytje në lumë, ecje nëpër shtigje dhe ngjitje-zbritje shkëmbinjsh për të mbërritur në pikën e nisjes.
“Një lodhje të tillë nuk e kisha menduar përpara se të vendosja të vija për këtu,” thotë Migena Lleshi, një nga studentet e vitit të parë të universitetit, e cila mbeti pas grupit për të mbledhur fuqitë.
E lehura e një qeni shtëpie paralajmëron rikthimin në zonë të banuar. Tanimë furgoni i priste të gjithë për një kthim të rehatshëm në shtëpi.
Ora shënonte 19:30, kur furgoni mbërriti në të hyrë të Tiranës. Bateritë e celularëve ishin plot. Megjithatë, grupi ishte i kënaqur nga përvoja e kaluar në grykën e Murdharit, që shpenzoi deri afër nivelit kritik, bateritë e gjithësecilit.