Përjashtimi i Tom Doshit nga grupi parlamentar i PS është një hap shumë i vockël në rrugën drejt dekriminalizimit të politikës shqiptare, por ndoshta është hapi i parë dhe më i rëndësishmi.
Tom Doshi duket se e rriti stekën në bixhozin politik shqiptar më shumë nga sa mund të përballonte. Paratë e tij si deputeti zyrtarisht më i pasur në Kuvendin e Shqipërisë, xhestet kërcënuese në parlament përballë kryeministrit Edi Rama apo kërcënimet për luftë kundër Partisë Socialiste përmes përdorimit të mbështetësve të tij në zonën e Shkodrës duket se nuk vlejtën shumë përballë Partisë Socialiste dhe vetë kryeministrit Edi Rama.
Doshi hyri në politikë në vitin 2005 si deputet i Partisë Socialiste në zonën e nënShkodrës, kur u prezantua si biznesmen. Ai ndryshoi krah në vitin 2006 kur u afrua me Partinë Demokratike dhe u kthye sërish te socialistët pak më vonë. Ai është pronar i një kompanie ndërtimi si dhe kompanisë ish-shtetërore të prodhimit të ilaçeve Profarma. Pasuria e tij e deklaruar është në rendin e dhjetëramilionë dollarëve.
Përgjatë të gjithë kohës së qëndrimit të tij në politikë, ai është përfolur për aktivitete kriminale.
Në vitin 2009, ish ambasadori i SHBA-së në Tiranë John L. Withers e renditi Doshin si një nga kriminelët që bëjnë ligje në parlament, duke thënë se ai është i dyshuar për trafik lëndësh narkotike.
Në një formë më të butë, ambasada e Shteteve të Bashkuara në Tiranë përmendi pikërisht këtë fakt sot kur deklaroi se “mirëpret vendimin e Partisë Socialiste të Shqipërisë për të përjashtuar Z. Tom Doshi, i cili pretendohet se është përfshirë në veprimtari kriminale”.
Por pavarësisht aludimeve, Doshi është zyrtarisht i paakuzuar për asgjë, i padënuar për asgjë dhe nuk është nën hetim për asgjë.
Përkundrazi, gjatë javës së fundit ai qe në rolin e akuzuesit. Ai akuzoi Drejtoreshën e Përgjithshme të Tatimeve Briseida Shehaj si dhe atë të Doganave Elisa Spiropali si të korruptuara. Ai deklaroi se familjarët e dy drejtoreshave, aktiviste të Partisë Socialiste të zgjedhura nga Rama për dy postet më të rëndësishme të administratës publike të vendit, si sekserë.
Doshi shkoi pak më tutje më 2 mars, pak pas përjashtimit nga grupi parlamentar socialist, duke thënë se Ilir Meta, kryetar i parlamentit, ka porositur vrasjen e tij.
Ambasada e SHBA-së në Tiranë përshëndeti përjashtimin e Doshit si veprim në kuadër të përpjekjeve për dekriminalizimin e parlamentit. Por fakti është që Doshi nuk u përjashtua nga grupi socialist për shkak të aludimeve për aktivitet kriminal. Ai u përjashtua për shkak se akuzoi qeverinë për korrupsion. Rama iu përgjigj duke thënë se nuk i toleronte dot akuzat e tilla të bëra publike, megjithëse e pëlqente kritikën.
Përjashtimi i Doshit u parapri nga një aktivitet i dendur politik përmes të cilit, një grup deputetësh që njiheshin si shokë të Doshit deklaruan publikisht besnikërinë e tyre ndaj Ramës dhe partisë socialiste.
Si për ironi të fatit, Doshi do të jetë aktualisht deputet i pavarur, i vetmi i tillë në një parlament dhe skenë politike të varur thellësisht nga krerët e partive.
Ka një detaj në deklaratën e sotme të Doshit që flet shumë për karakterin e skenës politike shqiptare. Doshi sot deklaroi se Ilir Meta ka porositur vrasjen e tij dhe të deputetit të Partisë Demokratike Mhill Fufi.
Mhill Fufi është deputet që nga tetori i vitit 2013, pasi mbeti i plagosur në një përleshje me armë në ditën e zgjedhjeve, përleshje që solli vdekjen e Gjon Pjetër Gjonit, një aktivist i partisë Lëvizja Socialiste për Integrim e Ilir Metës. Pavarësisht se në kohën e kësaj ngjarjeje pati akuza të ndërsjellta politike, ku PD deklaroi se Gjon Gjoni po blinte vota për LSI në zonën e Laçit, ngjarja mbetet një vit e gjysmë më pas e pazbardhur. Dy vetë u shpallën në atë kohë në kërkim, por asgjë më shumë. Vrasja e Gjon Pjetër Gjonit është aktualisht pa autor, pavarësisht se ajo ndodhi në mes të ditës në një qendër votimi më 23 qershor 2013.
Fakti që vrasja e Gjon Gjonit në Laç mbeti zyrtarisht pa autor dhe praktikisht e pahetuar, tregon se politika shqiptare nuk e sheh të arsyeshme të zgjidhë probleme edhe më të rënda se sa akuzat e përgjithshme për korrupsion si ato të Tom Doshit, apo akuzat për aktivitet kriminal, apo akuzat për porosi për vrasje.
Faktori ndërkombëtar mund ta nxisë politikën shqiptare të ndërmarrë procesin e dekriminalizimit, por se sa është e gatshme udhëheqësia politike për të hyrë në këtë rrugë, kjo mbetet për t’u parë.
Rrjedhimisht, megjithëse largimi i Tom Doshit mund të jetë një sinjal në rrugën drejt dekriminalizimit të parlamentit dhe ndërprerjes së flirtit të vazhdueshëm mes politikës dhe krimit, gjasat janë që akuzat dhe kundërakuzat të mbeten vetëm kaq. Retorikë e vlefshme vetëm për konsum politik.