Në fund të fundit, lëvizja e Berishës për të legalizuar martesat gej mund të mos jetë kaq e debatueshme
Për shumë të huaj Shqipëria është ende një vend ekzotik, i mbushur me tradita të lashta si gjakmarrja dhe burrneshat, të cilat duket sikur vijnë drejtpërsëdrejti nga ditaret e udhëtimeve të epokës Viktoriane. Pretendimet e Shqipërisë për famë përfshijnë edhe të pasurin si udhëheqës njërin prej pak ish-komunistëve ende në pushtet në bllokun Lindor, më shumë se dy dekada pas rënies së Perdes së Hekurt dhe, po, të qenit si një nga cepat më të largët të Europës.
Gjithsesi, pavarësisht mbulimit të pakëndshëm që merr për të qenit e fundit në shumë gjëra, Shqipëria është një vend që në mënyrë habitëse vjen e para në disa gjëra të tjera. Për shembull, në vitin 1920 Shqipëria miratoi të drejtën e grave për votë dhe të drejtën për divorc, shumë më herët se sa shumë vende të tjera në Ballkan apo në Europë. Ai qe vendi i parë në botë që njohu Organizatën e Çlirimit të Palestinës si përfaqësuese të popullit të Palestinës.
Tashmë nuk është e para, por gjithsesi, vetëm e katërta në Europë që dëshiron t'i japë status ligjor çifteve të të njëjtit seks. Duke marrë parasysh se një propozim i tillë është hedhur nga kryeministri Konservator, Sali Berisha, një ish komunist që u kthye në nacionalist të thekur dhe më pas, në kampion të tregut të lirë, është sakaq rrënqethëse.
Më 2005, Berisha u kthye në pushtet me një platformë liberale, pas tetë vjetësh të turbullta në opozitë. Qeveria e tij e bëri Shqipërinë vendin e parë Europian që zbatonte taksën e sheshtë në të ardhurat personale.
Tashmë Berisha dëshiron të bëhet kampion për diçka tjetër, të drejtat e gejve, dhe jo vetëm të luftojë diskriminimin për shkak të orientimit seksual në shoqërinë shqiptare “krenare dhe heteroseksuale maço”. Ai shkon më tej dhe propozon të japë të drejta martese për këtë bashkësi.
Megjithëse lëvizja e Berishës mund të vijë si surprizë për disa, askush nuk ka pse të habitet. Ndryshimet drastike në historinë e orientimit politiki të Berishës janë, në fakt, bazuar në leksionet e nxjerra nga historia e gjatë e Shqipërisë. Një vend i gjendur në një zonë kufitare mes kulturave dhe perandorive të ndryshme, Shqipëria ka mësuar përmes vuajtjeve si të përballet me realitetet e reja.
Në gazetat shqiptare lajmi se kryeministri personalisht mbështeti martesat gej u justifikua menjëherë si diçka që vendi duhet ta bëjë në mënyrë që të integrohet në Bashkimin Europian, një qëllim që, për 99 për qind të shqiptarëve që e mbështesin, nuk do të thotë asgjë tjetër përpos liberalizimit të vizave dhe lirisë së lëvizjes.
Nëse gazetat proqeveritare i dhanë lajmit vend të dytë apo të tretë në faqet e para, në përpjekje për t'i ulur rëndësinë sadopak, gazetat e opozitës bënë çdo përpjekje për të vendosur në ndërgjegjen publike tituj ku fjalët “Berisha” dhe “Homoseksualiteti” të qenë të ndërthurura.
Është pikërisht ky Berishë i cili, në përpjekje për të joshur me vlerat konservatore familjare, pati bërë çdo përpjekje për të paraqitur ujdhëheqësit e opozitës si deviantë homoseksualë gjatë fushatës së fundit elektorale.
Kështu, ndoshta Shqipëria do të miratojë martesat gej këtë vit. Ndoshta do të përqafojë këtë me të njëjtën lehtësi siç përqafoi më herët komunizmin, liberalizmin, ambjentalizmin, globalizmin apo çfarëdolloj ideologjie që kalon këndej.
Por kjo nuk do të thotë se do të shohim fundin e stigmës që homoseksualiteti mbart në shoqërinë shqiptare. Sipas të gjitha gjasave, jo.
Pra, më vjen keq, por nuk mund të shoh mbështetjen e Berishës për martesat gej si simbol i hapjes së Shqipërisë por e shoh më shumë si simbol të pragmatizmit kombëtar shqiptar, ose më saktë, si një shenjë se shumica e njerëzve të këtij vendi kanë ndaluar prej kohësh në të besuarit të ndonjë gjëje.
