Duke ndjekur gjurmët e sundimtarit të kthyer në shkrimtar, Njegos, politikanët në Malin e Zi po i mbushin raftet e librarive me vepra letrare dhe poetike të cilësive nga më të ndryshmet.
Me të hyrë në një librari në Malin e Zi sytë mund të zënë një roman ose në një vëllim poezish të shkruara nga një politikan aktual ose i dikurshëm.
Ish-Kryeministri, Igor Luksic, është një poet i botuar. Ministri i jashtëm aktual botoi dy vëllime me poezi në 2011, Librin e Frikës dhe Librin e të Qeshurave.
Qoftë prej profilit politik të autorit apo prej diçkaje tjetër, poezitë e dashurisë së Luksic ishin librat më të kërkuar në 2011, në Librarinë e Qytetit, libraria kryesore e kryeqytetit, gjë që nuk është e zakontë për një vëllim poetik.
Si shumica e librave të shkruar nga politikanët-poetë malazezë, poezitë u botuan në një prej shtëpive më të mëdha botuese në vend, Libri i Ri i Podgoricës.
Për më tepër vëllimet me poezi dhe romanet e politikanëve janë shumë të shitur dhe tëribotuar, gjë që është mision i pamundur për shumicën e shkrimtarëve bashkëkohorë vendas.
Më pjellori nga politikanët-shkrimtarë është ish-ministri i kulturës dhe turizmit dhe deputet aktual në parlament, Predrag Sekulic. Gjatë dhjetë viteve të fundit ia ka publikuar pesë romane. Më i fundit ishte shumë i diskutuar për shkak të gjuhës eksplicite të përdorur në të.
Sekulic, një ish-gazetar, e botoi romanin në 2013, por ai është shënuar me shenjën “+18”, që do të thotë vetëm për të rritur, për shkak të skenave të seksit dhe dhunës.
Disa e kanë kritikuar romanin si të lehtë për t’u lexuar dhe të pëlqyeshëm, të tjerë e kanë quajtur ish-ministrin si të patalentuar.
Në përgjigje të kritikave, shkrimtari-politikan ka theksuar se romani është publikuar gjithashtu në anglisht dhe do të kthehet në skenar filmi.
Politikanët me talente poetike janë një traditë malazeze. Në 1847, Njegos, princi-peshkop i Malit të Zi, publikoi një epikë poetike, Kurora e Malit, që mbetet një vepër klasike për lexuesit e serbishtes.
Kenneth Morrison, një akademik dhe analist britanik për Malin e Zi, thotë se historikisht, malazezët e kanë parë veten jo vetëm si luftëtarë, por edhe si poetë me një anë shpirtërore.
Të qenët poet ishte si një pjesë natyrore e kulturës mashkullore malazeze, së bashku me luftimin ndaj turqve, gjë që nuk është parë si diçka femërore, vëzhgon ai.
Megjatë, poetja dhe gazetarja, Jelena Martinovic Nelevic, thotë se politikanët në Malin e Zi e kanë të lehtë të botohen sepse nuk ekziston kritikë e vërtetë objektive letrare.
Si rezultat, pak shtëpi botuese mund të refuzojnë emrat e mëdhenj të politikës, thekson ajo.
Duke iu referuar karrierave letrare të politikanëve malazez, Nelevic Martinovic thotë se në shumicën e rasteve librat botohen vetëm për përfitim si nga autorët edhe nga botuesit. “Si janë ata shkrimtarë? Të vakët. Por emri i tyre e shet një libër,” tha ajo.