Teksa ecën në sheshet kryesore të Tiranës, kryesisht në orët e paradites, dallohen grumbullime burrash të cilat nga larg të japin përshtypjen se diçka e jashtëzakoshme po ndodh, por teksa afrohesh për të parë nga afër, duket se aty rreth stolave po zhvillohen thjeshtë disa kampionate të “lojrave të tavolinës”.
“Mos më shih sot këtu, unë jam intelektual. Kam punuar gjithë jetën oficer në Gjirokastër”, tregon njëri prej burrave, thuaj se po justifikohet për orët e tëra që kalon i ulur në stolat e lagjes Laprakë.
Ai ngrihet menjëherë sapo sheh dikë të panjohur që i afrohet grupit që luan “domino”, “shah”, dhe “tavëll”, teksa rregullon xhaketën për t'u dukur sa më mirë.
“Dikur kishim shëndetin dhe bukurinë… sot… ahaaa, ja siç na sheh..ruaji këto sa i ke”, shtoi zotëria 69-vjeçar, duke vënë gishtin në kokë për të nënkuptuar “ruajtjen e mendve”.
Pensionistët, shumë prej tyre të mbetur vetëm, pasi fëmijët u janë larguar, nuk kanë shumë opsione për të kaluar ditën në Tiranë, përveçse të pinë ndonjë kafe apo të rrinë nën hijen e pemëve në parqet apo sheshet e qytetit duke luajtur me bashkëmoshatarët dhe komshinjtë e tyre.
Kryesisht burra mbi të 60-tat, ata kalojnë orë të tëra paradite dhe pasdite duke luajtur lojra të tavolinës si shah, domino, tavëll, apo duke shkëmbyer disa biseda tek-tuk me njëri-tjetrin.
Shefqet Dervishi, ose Çeti, siç e thërrasin shokët, është 83 vjeç, por pavarësisht moshës ai vazhdon të ndjekë një program dhe regjim të shëndetshëm.
“Unë kam programin tim ditor. Çdo gjë e kam me listë. Pasi mbaroj porositë e mia apo të gruas në listë, vij dhe kaloj disa orë këtu me shokët”, tregon Çeti, i ulur në stolat e zonës që njihet si Xhamlliku.
“Kam mall për kohët e vjetra. Kam qenë 30 vjet trajner i çiklistëve të Tiranës. Jam me fakultet të lartë, profesor i fizkulturës”, tha ai, duke u krenuar se ka 10 dekorata që prej kohës së rinisë kur ushtronte profesionin e tij.
Pak më tutje, një tjetër pensionist tregon mbi vështirësitë që burrat dhe gratë e moshës së tretë duhet të përballen në vitet e fundit të jetës së tyre.
“Ç'i ka mbetur më pensionistëve këtu tek ne. Çmimet po rriten në maksimum. Unë për vete kam punuar në ushtri. Jam dikushi, të paktën nuk vdes për bukë….por të jesh me pension të thjeshtë, këtu vdes”, tregoi i moshuari nga Tirana.
Shumë prej tyre e kujtojnë me nostalgji kohën e rinisë, duke u shprehur se u vjen turp kur shohin sesi ështe ‘katandisur' shoqëria sot.
Sipas tyre, dikur shoqëria ishte më e pastër, dhe njerëzit më dashamirës, ndërsa sot ata qëndrojnë vetëm me miqtë e tyre që i njohin prej vitesh, pasi të tjerët janë tepër të ashpër me to.
“Çfarë do bëjmë gjithë ditën… rrimë deri në drekë, pastaj shkojmë hamë në shtëpi, dhe dalim prap pasdite me të njëjtët miq”, përfundoi njëri prej burrave, ndëra vriste kohën në një nga lagjet periferike të Tiranës.