Me afrimin e zgjedhjeve të Parlamentit Evropian që do të mbahen në qershor, koalicioni i madh i Partisë Popullore Evropiane (PPE, Aleancës Progresive të Socialistëve dhe Demokratëve (S&D) dhe Renew Europe përballen me një moment vendimtar. Vendimi i fundit i PPE-së për të emëruar Presidenten e Komisionit Evropian Ursula von der Leyen për një mandat të dytë, larg nga të qenit thjesht procedural, mund të ketë implikime të thella për Evropën pasi ajo përballet me sfida të brendshme dhe të jashtme me përmasa të paprecedentë.
Së bashku me partnerët e saj të koalicionit, PPE-ja e ka udhëhequr BE-në përmes sfidave të shumta gjatë pesë viteve të fundit, duke përfshirë pandeminë e COVID-19, tensionet e rritura me Kinën, pushtimin e Rusisë në Ukrainë dhe krizën pasuese të energjisë. Arritjet e BE-së gjatë kësaj periudhe kanë nxjerrë në pah jo vetëm qëndrueshmërinë e bllokut, por edhe rolin vendimtar të unitetit dhe nevojën për të ruajtur koalicionin aktual.
Për më tepër, këto sfida kanë nënvizuar rëndësinë e ruajtjes së marrëveshjes mes brezave dhe vlerave themelore që mbështesin BE-në. Kjo është veçanërisht e rëndësishme përballë presioneve në rritje nga ekstremistët dhe populistët, të cilët mbështetin zgjidhje të thjeshta dhe afatshkurtra në vend që të merren me sfida komplekse dhe afatgjata.
Duke parë përpara, axhenda e BE-së ka të ngjarë të mbetet e dominuar nga kriza të vazhdueshme, duke kërkuar një qasje të unifikuar dhe të menduar mirë. Koalicioni i udhëhequr nga PPE-ja mund të luajë një rol vendimtar, duke nxitur stabilitetin dhe zhvillimin ekonomik, ndërkohë që përballet në të njëjtën kohë me sfidat me të cilat duhet të përballet Evropa.
Një nga sfidat kryesore do të jetë lufta kundër ndryshimeve klimatike. Gjatë viteve të fundit, liderët evropianë kanë punuar së bashku për të mbrojtur mjedisin për brezat e ardhshëm, ndërsa përpiqen të nxisin konkurrencën ekonomike. Kjo përpjekje kolektive ka çuar në një reduktim të ndjeshëm të emetimeve të sektorit të transportit dhe miratimin e planit ambicioz Fit for 55, një paketë legjislative gjithëpërfshirëse që synon të reduktojë emetimet neto të gazrave serrë të BE-së me të paktën 55% nga nivelet e vitit 1990 deri në vitin 2030. Plani përfshin objektiva të detyrueshëm për rritjen e prodhimit të energjisë së rinovueshme, reduktimin e konsumit të energjisë dhe uljen e emetimeve në industritë kryesore.
Për më tepër, krizat e sotme gjeopolitike e kanë rikthyer sigurinë në krye të axhendës së Evropës, me shtetet anëtare të BE-së që synojnë të reduktojnë rreziqet në zinxhirët e vlerës energjitike duke u fokusuar në burimet e rinovueshme dhe masat e efikasitetit. Ky strumbullar strategjik reflekton një angazhim më të gjerë ndaj qëndrueshmërisë që rezonon përtej kufijve të Evropës, duke ndikuar në politikat e energjisë në mbarë botën.
Por ky ndryshim nuk ka të bëjë vetëm me arritjen e qëllimeve klimatike. Duke u fokusuar në energjitë e rinovueshme dhe duke mos rrezikuar zinxhirët e furnizimit, BE-ja synon gjithashtu të mbrojë qytetarët dhe industritë evropiane nga paqëndrueshmëria e tregjeve globale të energjisë, të cilat shpesh ndikohen nga pasiguritë gjeopolitike. Angazhimi i bllokut ndaj burimeve të rinovueshme ilustrohet nga politika e Gjermanisë Energiewende (transformimi i energjisë), si dhe nga investimet e fuqishme të qeverisë në energjinë e rinovueshme në Danimarkë, Holandë dhe Suedi. Këto investime strategjike kanë forcuar gjithashtu konkurrencën e industrive energjetike të këtyre vendeve.
Kjo është e rëndësishme sepse Evropa nuk është e vetme në ndjekjen e një të ardhmeje të qëndrueshme. Pas krijimit të Sistemit të Tregtimit të Emetimeve të BE-së, vende si Japonia dhe Brazili kanë krijuar tregjet e tyre të karbonit. Kjo shtysë ndaj qëndrueshmërisë globale, ndonëse e lavdërueshme, nënkupton gjithashtu rritje të konkurrencës, duke theksuar përsëri nevojën për unitet ndërsa vendet evropiane kërkojnë të përfitojnë nga mundësitë e krijuara nga tranzicioni i gjelbër, ndërsa përpiqen të përmbushin objektivat ambicioze klimatike dhe të trajtojnë sfidat komplekse që vijnë me zbatimin.
Ndërsa uniteti është pasuria më e madhe e BE-së në luftën kundër ndryshimeve klimatike, lidershipi i PPE-së, në veçanti, duhet të vazhdojë të luajë një rol qendror në avancimin e agjendës së BE-së për klimën. Nuk është momenti për të bërë hapa pas. Zgjerimi i tregut të karbonit të BE-së në sektorë të rinj si transporti detar, dhe roli kryesor i bllokut në negociatat ndërkombëtare për klimën, janë shembujt kryesorë të qasjes së tij proaktive. Të gjendur përballë kërcënimit ekzistencial të ndryshimieve klimatike, liderët e PPE-së, S&D dhe Renew duhet të mbështeten në përvojën, njohurinë dhe ambicien e tyre për të mbrojtur vlerat thelbësore të bllokut kundër populizmit në rritje dhe për të udhëhequr Evropën në kohët sfiduese që e presin përpara.
Larg nga të qenit një kërcënim i largët, ndryshimet klimatike tashmë po bëjnë kërdinë në të gjithë Evropën. Në këtë pikë kritike, Evropa kërkon më shumë se kurrë unitet, vizion dhe lidership të guximshëm. E ardhmja e bllokut, mirëqenia e qytetarëve dhe suksesi i industrive të tij janë në duart tona. Për partitë politike përgjegjëse, ky nuk është momenti për ta bërë Evropën një viktimë t një paralize partiake.
Marrë me autorizim nga Project Syndicate, 2016. Ripublikimi mund të bëhet vetëm me lejen e Project Syndicate. Unity Is Europe’s Greatest Asset
