Për BE-n dhe UEFA-n, thirrjet “Vrit, therr, në mënyrë që Siptarët të mos ekzistojnë” që u dëgjuan nga e gjithë bota, duket se nuk përbëjnë gjuhë urrejtjeje apo racizëm dhe as kërcënim për lojtarët shqiptarë.
Ngjarjet e dhunshme të ditës së djeshme në stadiumin e Partizanit të Beogradit gjatë ndeshjes së futbollit mes Serbisë dhe Shqipërisë ishin shumë të rënda dhe aspak në linjë me mesazhet që sporti duhet të përcjellë. Mes morive të pamjeve televizive, fotografive, deklaratave të ndryshme dhe propagandës së shëmtuar, secilit prej nesh i duhet ende kohë për të gjykuar në mënyrë të ftohtë mbi çka ndodhi dhe për të marrë përgjigje mbi cilët janë përgjegjësit për fyerjet antishqiptare, bërrylat ndaj futbollistëve, ngritjen dhe zbritjen e dronit, hyrjen e tifozave të dhunshëm në fushën e ndeshjes, etj.
Por teksa secili po mundohet të bëj këto llogari dhe të gjej balancën e duhur mes logjikës, zemërimit dhe krenarisë, ishin deklaratat e dy institucioneve që sot të zemëronin në të njëjtin nivel ose më shumë se vetë ngjarja.
E para, Maja Kocijančič, zëdhënësja e Shërbimit të Jashtëm të Bashkimit Europian, një farë kancelarie diplomatike, pati kurajon të shprehë keqardhjen e saj për ndërprerjen e ndeshjes së djeshme për shkak të “incidentit” të fluturimit të dronit me flamur shqiptar si dhe të lavdërojë policinë serbe për “sjelljen profesionale” që treguan.
Zëdhënësja e Baroneshës Ashton nuk e pa të arsyeshme të kritikonte gjuhën e urrejtjes së huliganëve serbë përgjatë të gjithë ndeshjes dhe në fjalët e saj u duk sikur justifikoi dhunën në stadium duke e konsideruar atë pasojë të drejtpërdrejtë dhe të justifikueshëm të “provokimit”.
Znj. Kocijančič duhet të marrë parasysh faktin që asnjë banderolë, sado “provokative” apo fyese, poshtëruese, apo me gjuhë urrejtjeje, nuk mundet dhe nuk duhet kurrë të shërbejë si justifikim për dhunën. Kjo është një vlerë që Bashkimi Europian promovon dhe që bën mirë ta promovojë në çdo rast, pavarësisht konjukturës politike të çastit, apo faktit që Serbia përdor flirtin e vet me Rusinë për të fituar fuqi negociuese me Brukselin, ndryshe nga Shqipëria.
E dyta, UEFA në njoftimin e saj për hapjen e procedimit disiplinor, çuditërisht, thotë se do ta hetojë Serbinë për një sërë shkeljesh, ndërsa do ta hetojë federatën shqiptare për “refuzim për të luajtur”, pavarësisht fyerjeve, hedhjes së objekteve në fushë, grushtave dhe shkelmave që “mikëpritën” kombëtaren shqiptare në Stadiumin e Partizanit të Beogradit.
UEFA dhe ekspertët e saj duket se nuk paskan qenë të vëmendshëm për atë çka ndodhi. Federata e Futbollit e Serbisë do të hetohet sipas UEFA-s për shumë klauzola me përjashtim në klauzolave E dhe G të Nenit 16 të Rregullores Disiplinare. Këto janë klauzolat që dënojnë përdorimin e gjesteve, fjalëve, objekteve apo çdo mjeti tjetër për të transmetuar çdo mesazh që nuk është i përshtatshëm për ngjarje sportive, veçanërisht mesazhe që janë të karakterit politik, ideologjik, fetar, fyes apo të natyrës provokative, ndërsa pika G thotë se dënohet fërshëllimi gjatë këndimit të himnit kombëtar.
UEFA duket se nuk ka parë as ndonjë sjellje të keqe nga lojtarët dhe zyrtarët e Serbisë dhe nuk ka vërejtur daljen në fushë të punonjësve të stadiumit të dënueshme nga neni 15 i rregullores së disiplinës. UEFA nuk e ka parë të arsyeshme të hapë hetime në bazë të nenit 14 që dënon “Racizmin, sjellje të tjera diskriminuese apo propagandë [diskriminuese]”.
Për UEFA-n, thirrjet “Vrit, therr, në mënyrë që Siptarët të mos ekzistojnë” që u dëgjuan nga e gjithë bota, duket se nuk përbëjnë gjuhë urrejtjeje apo racizëm.
Mesa duket, asnjë nga faktet e mësipërme nuk përbënte një justifikim të mjaftueshëm për të për të ndaluar lojën, por ishte ekipi shqiptar që refuzoi rikthimin në fushë.
Në fund, është për të ardhur keq që politika shqiptare qe e interesuar veçanërisht gjatë 24 orëve të fundit të përfitonte nga dalldia e gëzimit të shqiptarëve nga mbrojtja e banderolës, por kurrsesi të bënte qoftë edhe një deklaratë publike kritikuese drejtuar pikëkërisht këtyre institucioneve.
Shume i vertete shqetesimi per mungesen e reagimit institucional , por kjo eshte nje shuplke per gjithe paaftesine e faktorit shqiptare shteteror e mediatik.