Këngë nacionaliste, slogane anti-perëndimore dhe mish derri: kthimi i të dyshuarit për krime lufte, Vojisllav Sheshel nga Tribunali i Hagës ngjante si një përpjekje për ta kthyer Serbinë në të shkuarën.
Pati eufori në hyrje të aeroportit të Beogradit teksa njerëzit shtynin njëri-tjetrin në turmë e mbështetësve të Sheshelit duke kënduar, të gjithë duke u përpjekur dëshpërimisht të dilnin përpara për të ndeshur shikimin e parë të liderit të rikthyer, i ardhur nga salla e gjyqit të Tribunalit të Hagës, ku ndodhej prej fushatës së tij të “Serbisë së Madhe”.
Zona e mbërritjes ishte mbushur me disa qindra mbështetës, ndërsa shumë prej tyre u mblodhën jashtë ndërtesës së aeroportit.
Njerëzit mbanin foto të Sheshelit, tundnin flamuj serbë dhe këndonin “Bëhuni gati, bëhuni gati çetnikë!” dhe këngë të tjera nacionaliste, brohoritnin emrin e heroit të tyre dhe slogane si “Rusia! Rusia! Nuk na duhet BE-ja!”.
Kishte edhe të rinj mes të moshuarve, që mbanin veshur simbolet e Partisë Radikale Serbe të Sheshelit, dhe thoshin se ishin të lumtur me rikthimin e tij që do t’i zgjidhte të gjitha problemet”, me shpjegimin se ishin atje për të përshëndetur ‘serbin më të madh gjallë’. ‘liderin e vetëm të vërtetë serb’ dhe ‘atë që di më të mirën’.
Një nga mbështetësit e tij, Bora Tomic, më tha se ai priste që Sheshel do të “nxiste një shkëndijë rebelimi të humanitetit mbi të keqen e kësaj shoqërie, do të drejtonte njerëzit në luftën ndaj kapitalizmit, globalizmit dhe ndikimit të huaj”.
Admiruesit e burrit që e quajnë atë ‘Dukë’, që u kthye në Beograd të mërkurën pas lirimit të përkohshëm nga gjyqi për krime lufte për t’u mjekuar nga kanceri, nuk kishin ardhur vetëm nga Beogradi, por edhe nga qytete të tjera serbe si Novi Sad, Nis dhe Pirot.
Kur Sheshel mbërriti në daljen e aeroportit, kaosi shpërtheu teksa gazetarët dhe fotografët u përpoqën të kapnin çastin e kthimit të tij të ngatërruar me turmën e admiruesve të tij që shtyheshin të gjithë përpara për të përshëndetur Sheshelin dhe për t’i treguar respekt. Gratë ulërinin emrin e tij me një lloj entuziasmi që ato nuk mund ta shprehnin ndryshe me fjalë.
Megjithëse Sheshel duhej të jepte një deklaratë në aeroport, turma e bëri të pamundur, ndaj pas një përshëndetje të shpejtë ai u largua për në selinë e partisë në distriktin Zemun, i ndjekur nga shtypi, ku akoma më shumë mbështetës u mblodhën për të treguar respektin e tyre për burrin që ka ndenjur në qeli në Holandë që prej vitit 2003.
Era e mishit të pjekur të derrit shpërtheu përpara një imazhi të madh të Sheshelit, shprehje të njohura nga e shkuara që shpejt u shoqëruan nga retorika e viteve 1990 e liderit nacionalist rreth një Serbie të Madhe.
Mbështetësit e tij ishin gjithashtu të etur për të dëgjuar çfarë ai kishte për të thënë rreth ish-anëtarëve të Partisë Radikale që janë tani figura drejtuese të partisë progresive, presidentit Tomislav Nikoliç dhe kryeministrit Aleksandar Vuçiç.
Ata nuk u zhgënjyen, teksa Sheshel shkoi drejt e në thelb, duke thënë se aleatët e tij të vjetër ishin tani tradhtarë që i kishin shitur idealet nacionaliste për t’u bërë shërbëtorë të perëndimit.
“Vuçiç – pederast!” bërtitën disa prej mbështetësve të tij si përgjigje.
Duke u betuar se do ta largonte qeverisjen e udhëhequr nga Vuçiç, Shesheli deklaroi gjithashtu fitoren mbi Tribunalin Ndërkombëtar për Krimet e ish-Jugosllavisë, që ai e fajësonte vazhdimisht si anti-serbe gjatë gjyqit të tij.
“Premtova se do ta mundja Tribunalin e Hagës dhe e bëra, edhe pse mu desh më shumë kohë seç e prisja,” tha ai.
“Fitore, fitore!” bërtitën mbështetësit e tij.
“Tribunali i Hagës është bisha e plagosur e globalizmit, që shkatërroi jetët e liderëve serbë, ushtrinë dhe komandantët e policisë. Gjeneralët tanë të nderuar vetëm mbrojtën Serbinë,” shtoi ai.
Ai bëri listën e të gjitha çështjeve kundër zyrtarëve serbë në Tribunalin e Hagës, duke thënë se gjykata e OKB-së kishte “ndjekur penalisht seksionin më të çmuar të serbëve gjatë viteve 1990”.
Pasi 11 vitesh në paraburgim, Sheshel nuk tregoi shenjë të zbutjes dhe tërheqjes ndaj ideve që e nxitën atë të bënte krime lufte në Bosnje dhe Kroaci.
Sfidues deri në fjalinë e fundit, ai e mbylli fjalimin me një frazë të viteve të luftës: “Jetë të gjatë Serbisë së Madhe!”.