Është e lehtë për të kuptuar se pse shumë analistë kanë filluar të përqendrohen në diskutimin se çfarë do të sjellë rrëzimi i Koresë së Veriut për gjendjen aktuale politike në Gadishullin e Koresë. Në një pikë të caktuar dhe në një mënyrë ende të papërcaktuar, Republika Demokratike Popullore nuk do të jetë në gjendje të funksionojë dhe Republika e Koresë do të bëhet shteti pasardhës.
Negociatorët nga dy Koretë duket se zgjidhën krizën e këtij muaji, në të cilën Koreja e Veriut përdori autoparlantë për të transmetuar mesazhe përtej zonës së demilitarizuar dhe këto veprime shkaktuan kërcënime për luftë nga Veriu. Zgjidhja e krizës është një lajm i mirë për rajonin dhe për botën: Ndërsa frika është në rritje për gjendjen e ekonomisë së Kinës, ka shumë gjëra sakaq për t’u shqetësuar në Azinë VeriLindore. Megjithatë, pasiguria e vazhduar mbi të ardhmen e Koresë së Veriut nën sundimin e Kim Jong-un mbetet dhe ngjarja e fundit ofron një mundësi të rëndësishme për të vlerësuar udhëheqësinë e tij.
Sjellja e Kim sot është shumë e ngjashme me atë të babait të tij, Kim Jong-il, dhe gjyshit, Kim Il-sung: Krijo një krizë pa ndonjë arsye të dukshme dhe prit të përfitosh diçka duke i dhënë fund kësaj krize. Por, në krizën e fundit, Kim përfitoi shumë pak. Koreja e Veriut nuk mori marrëveshje të reja për ushqime, nuk mori ndihma ekonomike apo financiare dhe as ndihmë për energjinë apo bujqësinë. Ai nuk mori as fjalë të ngrohta nga kinezët. Në të vërtetë, është e vështirë të shohësh ndonjë arsye se pse Kim e nisi këtë krizë.
Ajo që Kim duket se ka arritur është që Koreja e Jugut pranoi të ndalojë transmetimet me autoparlantë përtej kufirit, transmetime që përfshinin disa kritika shumë domethënëse ndaj tij. Por kjo mund të mos jetë e mjaftueshme.
Sipas shumë të dhënave, Kim ka shumë lak ligjshmëri personale në Korenë e Veriut. Në traditën e Koresë, kur ia beson fatin e familjes më të riut të një gjenerate të tretë zakonisht konsiderohet si shumë e rrezikshme. Babai i tij Kim Jong-il vuajti shumë për të veshur këpucët e të atit Kim Il-sung. Kim Jong-un duket se po ka edhe më shumë vështirësi për të menaxhuar biznesin e familjes.
Në të vërtetë, ai ka nisur diçka që shumë e shohin si një sundim të ri përmes terrorit: shumë zyrtarë të lartë janë ekzekutuar në masë dhe në mënyrë brutale ndërsa të tjerët jetojnë me frikë. Pavaësisht projekteve të rralla ndërtimore – zakonisht ndonjë park i ri lojërash – Koreja e Veriut nën Kim Jong-un po vijon të ecë në rrugën drejt zhdukjes.
Ekonomia e vendit është e rrënuar, baza e saj bujqësore, në mungesë të çdo teknologjie moderne apo inxhinjerie, është gjithnjë e më shumë e dobët përballë luhatshmërive të motit. Vendimi i autoriteteve për të lejuar funksionimin e tregjeve private reflekton këto vështirësi: Siç është bërë e qartë në të gjitha regjimet e tjera komuniste, në fund, qeveria nuk ka mundësi të përballojë koston e fermave kolektive që punojnë me humbje.
Kina efektivisht ka larë duart nga fqinji i vet i vogël. Rusia, e cila po vuan të gjejë miq të rinj si dhe po vuan dobësimin e ekonomisë së vet, nuk duket e interesuar të rigjallërojë miqësinë e vjetër me një vend që e ka bërë të qartë se ka për parim të mos paguajë askënd për asgjë.
Një pikë kyçe e udhëheqësisë së Kim Jong-un është mungesa e plotë e interesit nga ana e tij për të biseduar në lidhje me programin bërthamor të Koresë së Veriut. Për më tepër, ndërsa kinezët gjatë viteve të fundit kanë vuajtur duke u përpjekur të rinisin të ashtuquajturat “bisedime gjashtëpalëshe”, Koreanoveriorët i kanë thënë atyre në heshtje: “jo, faleminderit.”
Koreja e Veriut nën sundimin e Kim Jong-un ka investuar shumë dhe ka punuar fort për të zhvilluar raketa balistike të afta për të hedhur bomba bërthamore. Partnerëve të saj – dhe në të vërtetë të gjithë botës – nuk i është dhënë mundësi tjetër veçse të ashpërsonin sanksionet, të shtonin vigjilencën dhe, në rastin e Shteteve të Bashkuara dhe të aleatëve të vet, të zhvillonin mbrojtje të teknologjisë së lartë me synimin që t’i bënin sistemet sulmuese të Koresë së Veriut të pavlefshëm që para se ato të përfundonin së zhvilluari.
Gjatë procesit gjashtëpalësh, përgjatë katër viteve, bashkëbiseduesit e Koresë së Veriut (SHBA, Koreja e Jugut, Kina, Rusia dhe Japonia) i ofruan regjimit një paketë shumë bujare: Mbyll programin bërthamor në shkëmbim të një ndihme në shkallë të gjerë dhe garancish.
Kim Jong-un ka hequr dorë nga përfitimet që mund të vijnë nga njohja si një anëtar i bashkësisë ndërkombëtare me qëndrim të mirë, dukshëm me synimin për ta shtyrë vendin e tij më tutje në çmenduri.
Duke parë këtë, është e lehtë të kuptohet se pse shumë analistë kanë filluar të përqendrohen në atë që mund të sjellë rrëzimi i Koresë së Veriut për situatën aktuale politike në Gadishullin e Koresë. Në një farë pikë, dhe në mënyrë ende të panjohur, Koreja e Veriut nuk do të jetë në gjendje të funksionojë dhe Koreja e Jugut do të bëhet shteti pasardhës.
Shumë koreanojugorë nuk janë ende të sigurtë nëse janë të përgatitur për të pranuar përgjegjësinë për përthithjen e popullsisë së veriut. Por, megjithëse ata do të debatojnë dhe vendosin mbi detajet, vështirë se do të kenë mundësi të zgjedhin. Të përballur me një sfidë të tillë hitorike, koreanët, duke marrë parasysh të ardhmen për trashëgimtarët e tyre dhe dëshirat e të shkuarës të paraardhësve, do të pranojnë dhe në fund, përqafojnë ribashkimin.
Kjo është një detyrë monumentale. Shembulli relativisht i freskët i ribashkimit të Gjermanisë ofron një mundësi për t’u studiuar por Koreja do të duhet të hartojë një rrugë të vetën. Ajo ka nevojë jo vetëm për planifikim të fortë por edhe për miq, aleatë e partnerë në këtë proces.
Më 4 shtator, Presidentja e Koresë së Jugut Park Geun-hye do të shkojë në Kinë për vizitën e saj të dytë zyrtare në këtë vend. Axhenda e saj do të jetë e mbushur me probleme aktuale që duhet të diskutohen. Por, duke parë udhëheqësinë e dobët të Kim Jong-un në Korenë e Veriut, mund të jetë ide e mirë që një pjesë e kohës t’i kushtohet diskutimit se si do të mund të duket një kufi i ardhshëm mes Koresë së bashkuar dhe Kinës.
Marrë me autorizim nga Project Syndicate, 2015. Ripublikimi mund të bëhet vetëm me lejen e Project Syndicate. North Korea’s Endgame