Ndërsa shumë refugjatë nga Lindja e Mesme vijnë në grupe, minorenët që nuk shoqërohen nga prindit shpesh hasen me vështirësi për të marrë ndihmën e duhur nga sistemi qeveritar.
Të jesh një refugjat nuk është një zgjedhje, por një mundësi e fundit për të mbijetuar. Udhëtimi është i mbushur me rrezik dhe fitimi i një pike mbështetjeje në një kulturë të huaj është një detyrë e vështirë. Minorenët e pashoqëruar janë veçanërisht të dobëtin arsye përse të paktën në letër, thuhet se ka roja që t’i mbrojnë. Për shembull, autoritetet duhet të prioritizojnë identifikimin dhe regjistrimin e tyre dhe t’i çojnë ata në ndërtesa të caktuara mikpritjeje.
Në realitet, megjithatë, minorenët e pashoqëruar që mbërrijnë në Greqi shpesh nuk identifikohen apo regjistrohen siç duhet nga autoritet, gjë që i lë ata të pambrojtur në ambiente jo familjare.
Historia e Greqisë në regjistrimin e minorenëve të pashoqëruar qe tashmë në gjendje të mjerueshme në vitin 2012 ku vetëm 10 për qind u trajtuan siç duhej. Teksa mbërritjet janë shtuar gjatë viteve të fundit, shifrat janë përkeqësuar. Për shkak të kaosit në qendrat e pritjes, ne kemi parë minorenë të pashoqëruar të regjistruar si anëtarë të familjeve me të cilat nuk kanë lidhje ose si të rritur kur nuk ka prova të identitetit apo datës së lindjes.
Për shembull në Athinë, një vit më parë, një skuadër nga Forumi Grek i Refugjatëve takoi një 14-vjeçar sirian që po qëndronte në një apartament me një grup miqsh të familjesh. Vetëm dhe i humbur, ai na tha se donte të ribashkohej me të vëllanë në Suedi. Në mungesë të mekanizmave zyrtarë, ne e lidhëm djalin me grupe të ndihmës ligjore dhe organizata të tjera për fëmijët, ku ai mori ndihmë për stresin dhe traumën e udhëtimit të rrezikshëm.
Ne e hasëm këtë adoleshent të humbur fare rastësisht. Kaq shumë minorenë të tjerë, viktima të një sistemi të paaftë janë ende diku dhe nuk dinë ku të kërkojnë ndihmë.
Edhe minorenët që janë regjistruar siç duhet shpesh presin për muaj ose vite përpara se të ribashkohen me familjet e tyre apo të marrin kujdestarinë e duhur. Gjatë kësaj kohe ata qëndrojnë në ndërtesa të papërshtatshme me burime të pamjaftueshme që nuk mund t’i përmbushin nevojat e tyre për strehim, arsim apo shëndetësi.
Kjo kohë e gjatë pritje është edhe më problematike për minorenët që janë thuajse 18 vjeç kur mbërrijnë. Nuk ka parashikim të vazhdimit të kujdesit për ta pasi mbushin 18 vjeç, kohë në të cilën dalin nga sistemi dhe detyrohen të bëhen të padokumentar dhe të pambrojtur. Të mbetur vetëm pa mjete financiare ata hasen me rrezikun e varfërisë ose me punën e detyruar.
Në këtë krizë financiare, duhet t’i kushtohet vëmendje sociale fëmijëve nën moshë për të garantuar të drejtat dhe sigurinë e tyre. Nëse prindërit e tyre nuk janë me ta për t’i siguruar një fëmijëri të përshtatshme, atëherë shteti duhet t’i japë atyre mundësinë t’i ndërtojnë vetes një të ardhme të denjë. Të gjithë refugjatët meritojnë mundësinë për të ecur përpara, veçanërisht më të rinjtë ndër ta.
Forumi Grek i Refugjatëve është një përfitues i granteve të Fondacioneve Shoqëria e Hapur.
Botuar fillimisht në Open Society Foundations: Unaccompanied Minors Struggle to Navigate a Chaotic Asylum System