Kriza aktuale e emigrantëve në Europë dhe tërheqja e secilit vend për të mos pranuar ndarjen e barrës, kombinuar me krizat e mëparshme financiare si Greqia dhe Qipro, do ta bëjnë Gjermaninë të izolohet dhe të mos kontribuojë më për BE-në, paralajmëron eksperti.
Në zgjedhjet e fundit rajonale të Gjermanisë, votuesit paraqitën një qortim të madh ndaj partisë së kancelares Angela Merkel, Bashkimit Kristian Demokratik. Me një numër në rritje të gjermanëve që po humbin besimin në një zgjidhje europiane për krizën në vazhdim të refugjatëve, thirrjet për izolim gjerman dhe të veprimit njëanshmërisht po bëhet më të mëdha – dhe forcat politike të skajit të djathtë po fitojnë terren.
Kjo është shumë shqetësuese, por nuk duhet të jetë shokuese. Bashkimi Europian ka dështuar në gjendjen e zgjidhjeve të përbashkëta ndaj problemeve që i kanë të gjitha shtetet, edhe pasi ka përjetuar një seri krizash. Në krizën aktuale të refugjatëve, vendet e BE-së kanë treguar një mungesë të thellë solidariteti me Gjermaninë, ku shumë refuzojnë të marrin një barrë të vogël. Pavarësisht marrëveshjes së fundit me Turqinë që synon të pakësojë valën e refugjatëve sirianë, shumica e gjermanëve nuk presin që partnerët e tyre në BE të ndryshojë rrugë.
Kjo është edhe më zemëruese për gjermanët, ngaqë vendi i tyre mbajti barrën më të rëndë financiare për të gjitha programet e shpëtimit të kryera në Qipro, Greqi, Irlandë, Portugali dhe Spanjë në vitet e fundit. Shtoji kësaj ndjenjën e tradhtisë së mundësisë së daljes britanike nga BE-ja dhe nuk është e vështirë të shohësh përse gjermanët ndjejë se largimi i vetes nga Europa është gjëja më e mirë.
Sigurisht, për disa gjermanë, mungesa e solidaritetit në lidhje me refugjatët është thjesht një justifikim për bllokim të reformave që ata nuk i mbështetën kurrë fillimisht, ashtu si kompletimi i një bashkimi bankar europian. Por ata tani po tërheqin mbështetjen e një numri në rritje gjermanësh që më parë mund të mos kenë rënë dakord me qëndrimin e tyre anti-BE. Nocioni që vendet e BE thjesht duan paratë e Gjermanisë – francezët për shembull kanë mbrojtur haptazi krijimin e një “unioni transfertash” – është rrugës për t’u bërë një pikëpamje e shumicës.
Në këtë sfond, nëse krizat financiare do të intensifikohen sërish, partnerët e BE-së të Gjermanisë me gjasa nuk presin që vendi të bjerë dakord me ndonjë program shpëtimi financiar. Me fjalë të tjera, ndihma reale financiare e Europës nuk ekziston më.
Kështu, dështimi për ta përkufizuar një përpjekje europiane ndaj krizës së refugjatëve, bazuar te ndarja e sinqertë e barrës, po destabilizon Europën si politikisht dhe ekonomikisht. Destabiliteti mund të mos jetë befasues në Greqi, që ka marrë rreth 240 miliardë euro në kredi zyrtare që nga 2010 dhe është vendi kryesor në krizën e refugjatëve. Por në Gjermani, që ka qenë shumë më e qëndrueshme për mëse një dekadë dhe ka qenë shtyllë e stabilitetit të BE-së në kohë të trazuara, kjo përfaqëson një ndryshim të rëndësishëm.
Merkel po paguan një çmim të lartë politik për zgjedhjen e saj për promovim të një Europe të hapur. Më keq, partia Alternative für Deutschland e skajit të djathtë po përfiton më së shumti. E themeluar vetëm tre vite më parë mbi bazë të një platforme anti-europiane, AfD tani e ka bërë kundërshtimin ndaj refugjatëve një pikë kryesore të vetën. Në zgjedhjet e fundit, AfD hyri në çdo parlament rajonal me një pjesë të rëndësishme votash: 15.1% në Baden-Württemberg, 12.5% në Rhineland-Palatinate, dhe 24% në Saxony-Anhalt.
Konflikti social i brendshëm është gjithashtu në rritje. Politikanët dhe ekonomistët kanë ushqyer frikën te shtetasit gjermanë rreth kostove masive të fluksit të refugjatëve, që ka intensifikuar luftën për nivelet e larta dhe në rritje të pabarazisë së pasurisë dhe pagave. Ministri i financës Wolfgang Schäuble ka propozuar rritjen e taksave në Europë mbi benzinën për të financuar shpenzimet shtesë për refugjatët, megjithëse tepricat e buxhetit publik në Gjermani ishin 20 miliardë euro ose 0.7 për qind e PBB në 2015.
Kriza e refugjatëve po ndryshon në thelb prioritetet ekonomike-politike të Gjermanisë. Qeveria vendase nuk i ka mbajtur premtimet për të forcuar investimin publik në infrastrukturë dhe arsim. Reforma të tjera të nevojshme, si taksimi dhe politikat e familjes, janë shtyrë. Me çdo refugjat që vjen në Gjermani, bëhet më e pagjasa që Schauble të mund të mbajë premtimin e “Schawarze Null” – tepricës në buxhetin federal – në zgjedhjen e rëndësishme të vitit 2017.
Rezultati më i mundshëm është ulja e investimit publik më tepër, kombinuar me shpenzim shtesë në fushën sociale dhe një rritje në pagën minimale, që do t’i sillte përfitime disa gjermanëve, por do ta bënte më të vështirë që refugjatët të gjenin punë. Reforma urgjente do të shtyhen më tej dhe perspektivat ekonomike të Gjermanisë do të dobësohen.
Refuzimi i liderëve të Europës për të marrë përgjegjësi dhe për të rënë dakord mbi një zgjidhje të përbashkët për krizën e refugjatëve jo vetëm që po i dëmton ata; gjithashtu po dëmton të ardhmen e BE-së, pasi dobëson vullnetin e Gjermanisë për të reformuar dhe për t’u angazhuar me pjesën tjetër të Europës. Mos u gaboni: nëse çështjet vazhdojnë si tani, nacionalizmi mendje-shkurtër që është në rritje në Gjermaninë e sotme do të rikthehet për të shqetësuar secilin vend anëtar.
Marrë me autorizim nga Project Syndicate, 2016. Ripublikimi mund të bëhet vetëm me lejen e Project Syndicate. The Rise of German Isolationism