Një ekip arkeologësh nga Hungaria dhe Rumania kanë mirëpritur zbulimin pothuajse të sigurt të varrit të një mbreti hungarez mesjetar që festohet për shpalljen e një karte të famshme të drejtash.
Një ekip arkeologësh në Rumani ka vërtetuar se varri që ata gjetën në pjesën perëndimore të vendit i përket një prej mbretërve mesjetarë më të nderuar të Hungarisë, Andrew II.
Djali i Béla III, Andrew II dha vendimin e artë të 1222, duke deklaruar të drejtat dhe privilegjet themelore të fisnikërisë dhe klerikëve hungarezë, si dhe kufijtë e fuqive të monarkut.
Varret e shekullit të 13-të u gërmuan nga arkeologët, të cilët janë me origjinë rumune dhe hungareze, në vendin e një ish-kishe Cisterciane në qarkun e Timis, brenda Rumanisë së sotme.
Balázs Major, i cili koordinoi gërmimin, tha se ata janë 99 përqind të sigurt se varret që ata zbuluan i përkasin Mbretit Andrew II dhe gruas së tij të dytë, Yolanda të Courtenay.
“Vitin e kaluar, ne ishim 95 përqind të sigurt se gjetëm varrin mbretëror, i cili u rrit në 99 përqind këtë vit,” tha Major për përfundimet e tyre paraprake në lidhje me zbulimin, i cili u bë në verën e 2019.
“Midis altarit [të kishës] dhe varreve të vitit të kaluar, ka ende një bllok të pa gërmuar; derisa ta hapim atë, ne po e lëmë atë 1 për qind të pasigurisë atje, “u citua Majori të ketë thënë për agjencinë e lajmeve të Hungarisë, MTI.
Gërmimi është kryer nga Instituti Arkeologjik i Universitetit Katolik Pázmány Péter në Hungari dhe Muzeu i rajonit Banat, të cilit i përket Timis. Rajoni i përkiste Hungarisë para se të ndryshonin kufijtë pas Luftës së Parë Botërore.
Gërmimi filloi në 2013 dhe u koordinua nga Balázs Major dhe Daniela Tanase.
Andrew II pasoi László III në fron në 1205. Gruaja e tij e parë, Gertrude nga Meran, u vra nga fisnikët rebelë në 1213.
Pothuajse një dekadë më vonë, pasi u kthye nga Kryqëzata fatkeqe në Tokën e Shenjtë, baronët e zemëruar të lodhur nga ekstravagancat dhe teprimet e tij e detyruan atë të pranonte ‘vendimin e artë’, i cili vendosi kufizime të papara në sundimin e monarkut dhe konsiderohet si përgjigja e Hungarisë ndaj Magna Carta’s angleze.