Mjegulla e tymit të cigareve e shoqëruar nga tingujt e muzikës së lartë është kthyer në të shkuarën e argëtimit, teksa të rinjtë shqiptarë e kanë zhvendosur festën atje ku lejohet duhani: jashtë
Masat e rrepta në mbështetje të ligjit antiduhan dhe kontrollet nga ana e autoriteteve, i kanë bërë pronarët e lokaleve, dikur mikpritës e tolerant ndaj klientëve të përkëdhelur, të ashpërsojnë tonet ndaj të rinjve që nxjerrin paketat mbi tavolinë.
Teksa kalon pranë trotuareve ku gjenden lokale të njohura, të zë syri duhanpirës vetëm ose në grup, që kanë lënë pijen për të shijuar në të ftohtë dhe me shpejtësi një gjysmë cigare. Ka edhe të tjerë, që mundohen t’i bëjnë rezistencë këtij ligji duke zgjedhur të mesmen e artë, të ulen brenda dhe të nxjerrin dorën jashtë dritares për të bërë një quasi respektim të detyrimit që të mos pinë duhan në mjediset publike.
Muzika buçet në orët e para të mbrëmjes dhe lokalet janë mbushur si zakonisht, por situata është rrotulluar ndryshe këtë vit. Dikur qe e vështirë të gjeje vend brenda një lokali të njohur dhe të frekuentuar, ndërsa sot ambientet e brendshme dhe të ngrohta janë thuajse pajetë, përveç çifteve që preferojnë të përkëdhelen në botën e tyre me kornizat e fotografive të të famshmëve që ia ngulin sytë me kërshëri.
E gjithë beteja është zhvendosur në verandat e sajuara, ku muzika është më e lartë dhe gjallëria e zërave që përpiqen të bisedojnë, zhurmon fuqishëm dhe është më e prekshme. Atmosfera e festës së çmendur alla Getsbi i Madh është zbehur, pasi muzika dhe tymi i cigareve që dikur thitheshin herë lehtë dhe herë ethshëm për të bërë përshtypjen sipas rastit, nuk janë më pjesë e argëtimit.
Është vështirë të imagjinosh tanimë se mund të hysh në një klab dhe krejt papritur, ashtu si në filmat hollivudianë, reja e bardhë e tymit të cigares të shpërbëhet teksa përballë të shfaqet njeriu i ëndrrave që të ofron një pije dhe nxiton të të zgjasë çakmakun duke të dhënë me xhentilesë kohën e nevojshme për të ndezur cigaren.
Djemve u duhet të sajojnë të tjera shprehje dhe gjeste për t’u prezantuar në njohjet e rastësishme me vajzat e interesuara.
Kohë të tilla, të festave me alkool, muzikë, kërcime dhe cigare, që i jepnin festës një tjetër gjallëri dhe aromë, ashtu siç edhe ia vishnin fytyrat djaloshare e vajzërore të rinjve me një arrogancë e njëkohësisht me shpengim deliri, u vulosën me stemën e kuqe që e gjen në çdo hyrje të lokalit “Është e ndaluar të konsumohet duhan këtu”.
Me mbulesat e holla prej leshi në kurriz e cigare në duar, të rinjtë i qëndrojnë sa më pranë sobave të ngrohjes që disa pronarë kanë vendosur t’ia ofrojnë në ambientet e jashtme qejflinjve të tyre duhanpirës. Për ata që si unë, nuk e konsumojnë cigaren, duket se e gjithë kjo e ka një të mirë: mund të miqësohesh me joduhanpirës të tjerë. Por festa është ndarë në dy fronte e më duhet ta pranoj, më duket se ata që po shkojnë pas tekave të vesit dhe jo ne të ligjit, po e fitojnë betejën rinore të të dukurit sa më trendi dhe i dëshirueshëm.
Fundja nuk është kjo rinia? Të ecësh në perin e jetës, teksa në duar mban atë që një ditë do të bëhet vdekja e ëmbël?
….Dhe po mbijetove, TË MËSOSH TË BINDESH!