Në gjyqin për vrasjen e gazetarit serb Slavko Curuvija në vitin 1999, vajza e tij tha se ai kishte pasur një përballje të madhe me gruan e Sllobodan Millosheviçit para se të vritej.
Jelena Curuvija tha në gjykatë speciale me bazë në Beograd ditën e martë se babai i saj debatoi me gruan e presidentit serb Sllobodan Millosheviç, Mirjana Markoviç disa kohë para se të vritej – një vrasje që familja e tij beson se u nxit nga kundërshtimin e tij ndaj regjimit.
“Pas bisedës së tyre, marrëdhëniet e tyre u përkeqësuan sepse ai tha se ajo që ata (Millosheviçi dhe Markoviçi) po bënin për vendin nuk ishte gjë e mirë dhe shtoi ata do të vareshin në rrugën qendrore në Beograd për këtë gjë,” tha Jelena Curuvija.
Gazetari dhe redaktori Slavko Curuvija u qëllua 17 herë pas shpine më 11 prill 1999 para ndërtesës ku ai jetonte në Beograd.
Pak ditë para se të vritej, ai u akuzua nga Mirjana Markovic për tradhti sepse ajo pohoi se ai mbështeste bombardimin e Jugosllavisë nga NATO-ja. Markoviç u largua nga vendi dhe shkoi në Rusi pasi Millosheviçi u dërgua për të dalë në gjyq për krime lufte në Hagë, ku ai vdiq në vitin 2006.
Prokurori pretendon se Curuvija u vra për të ndihmuar në ruajtjen e regjimit të Millosheviçit dhe “për shkak të fjalimeve të tij publike në vend dhe jashtë tij, në të cilat ai kritikonte autoritetet politike dhe për shkak të ndikimit të mundshëm që ai mund të ketë pasur te publiku”.
Sipas aktakuzës, një ‘person i panjohur’ urdhëroi vrasjen dhe Radomir Markovic, ish-kreu i sigurimit të shtetit në Serbi, urdhëroi vrasjen ndërsa tri ish-agjentë të tjerë sigurimi – Ratko Romic, Milan Radonjic dhe Miroslav Kurak – morën pjesë në organizimin dhe ekzekutimin e vrasjes.
Të tre burrat e kanë deklaruar veten të pafajshëm, ndërsa Kurak është në arrati dhe po gjykohet në mungesë.
Vajza e Curuvijas tha gjithashtu se babai i saj e dinte që e mbikëqyrnin sepse personi i punësuar për të kontrolluar nëse banesa e tij përgjohej gjeti pajisje përgjimi.
Ajo tha se familja filloi të druhej për jetën e Curuvijës kur një artikull në gazetën pro-regjim në Beograd “Politika Ekspres” sipas të cilës ai donte që NATO-ja të sulmonte vendin u lexua me zë të lartë në televizionin shtetëror.
“Kjo ishte një thirrje publike për një linçim,” tha ajo.
Branka Prpa, gruaja e Curuvijës, tha në gjykatë se ai filloi të kishte probleme në tetor të vitit 1998, kur qeveria miratoi Ligjin mbi Informimin Publik, i cili e bëri edhe më të lehtë që regjimi të kontrollonte median dhe të ndiqte penalisht gazetarët.
Në atë kohë, Ministri i Informacionit në qeverinë e Millosheviçit ishte Aleksandër Vuçiç, kryeministri aktual i Serbisë.
“Ka pasur edhe kërcënime të tjera nga regjimi i atëhershëm, përfshirë intervistën e Vuçiç në gazetën “Argument” ku ai tha se “do të marr hak ndaj Slavko Curuvijas për gënjeshtrat që gazeta e Curuvijas “Dnevni Telegraf” boton në lidhje me mua”, tha Prpa. “Për mua, është e qartë se shteti ishte ekzekutuesi i atij krimi,” shtoi ajo.
Sipas aktakuzës, Kurak ishte autori i drejtpërdrejtë, ndërsa Romic bashkëpunëtor i tij – ai e goditi Prpan me qytën e pistoletës gjatë sulmit.
Prpa tha se ajo pa një njeri duke vrarë Curuvijan, por supozohet se kanë qenë dy sulmues duke qenë se “një person nuk mund të më ketë goditur mua dhe të qëllojë atë në të njëjtën kohë”.
Ajo tha gjithashtu se gazetat e Curuvijas kishin një tirazh të madh, e cila është edhe arsye pse “ai u bë një kërcënim për regjimin që donte t’i mbyllte gojën regjimit”.
Markovic, i cili aktualisht po kryen dënimin me 40 vjet burg për vrasjen e ish-presidentit serb Ivan Stambolic dhe krime të tjera, ndërsa Romic dhe Radonjic ditën e martë u liruan nga akuza për tentativë për vrasje të liderit të partisë opozitare Vuk Draskovic në vitin 2000.
Slavko Curuvija fillimisht ishte gazetar për shumë revista të njohura dhe gazeta të përditshme në Serbi dhe ish-Jugosllavi.
Në vitin 1994, pas marrjes nga ana e regjimit të gazetës Borba, ai dhe shumë pjesëtarë të tjerët të stafit vendosën ta linin punën atje.
Në vitin 1996, ai themeloi “Dnevni Telegraf”, gazetën e parë private në Serbi pas më shumë se 50 vjetësh. Në vitin 1998, ai nisi gjithashtu një revistë që dilte çdo dy javë dhe titullohej “Evropljanin”.
Gjyqi vazhdon ditën e mërkurë.
